Çizgilerini tüm dünya kültürleriyle besleyen ve çalışmalarını Paris’te sürdüren Selçuk Demirel’den ağaçlara bir saygı duruşu: “Ağaçname”.
Selçuk Demirel Ağaçname’de yer yer şiirsel, yer yer de aforizma niteliğinde metinler eşliğinde ağaçların hayatımıza kattığı anlamların altını çiziyor.
“Ağaçlara hep büyük bir hayranlık duymuşumdur. Heybetli gövdeleriyle kollarını açmış, bizi kucaklayacakmış gibi bekleyen, gündüz başı bulutlarda, gece olunca da bizim için yıldız toplayan ağaçlar. Şiirin, resmin, edebiyatın vazgeçilmezi. Gölgesinde toplanıp sohbet etmekten hoşluk duyduğumuz, meyvelerini büyük bir iştahla yediğimiz ağaçlar.
Ben bir ağacım. Benden masa olur, sandalye olur. Benden kâğıt olur, kalem olur. Oturup ağaç resimleri çizersin.”
